قانونگذار در ماده ۳۷۱ قانون مجازات اسلامی مصوب ۳۱۳۱ مقرر داشته است : انکار بعد از اقرار موجب سقوط مجازات نیست به جز در اقرار به جرمی که مجازات آن رجم یا حد قتل است که در این صورت در هر مرحله ولو در حین اجرا, مجازات مزبور ساقط و به جای آن در زنا و لواط ۳۱۱ ضربه شلاق و در غیر آنها بس تعزیری درجه ۵ ثابت می گردد . نکته : آیا در ماده ۳۷۱ قانون مجازات اسلامی در صورتی جاری می شود که تنها دلیل موجود در پرونده اقرار محکوم علیه باشد، یا چنانچه علاوه بر اقرار ،ادله دیگری از جمله بینه و علم قاضی و سایر ادله نیز مستند حکم باشد باز هم ماده ۳۷۱ قانون مجازات اسلامی قابل اعمال است؟
به نظر می رسد که هرچند ظاهر ماده ۳۷۱ قانون مجازات اسلامی مطلق است و شامل هر دو فرض می شود،لکن با اقرار ثابت شده باشد و اگر اقرار در » فقط « انکار بعد از اقرار زمانی موجب سقوط مجازات است که مجازات باشد ا انکار بعد از اقرار مجازات ساقط نمی شود. چنانچه قائل به این نظر نشویم ممکن است از ماده » بینه « کنار ۳۷۱ مزبور سو استفاده شود و در مواردی که مجازات با بینه ثابت شده است، در نهایت مجرم اقراری هم بکند
تا سپس انکار کند تا مجازات ساقط شود .